Хазірет Әбу Бәкір (р.а.) былай әңгімелейді:
«Алла елшісі Хайбарды бағындырған соң елде сарымсақ секілді көкөніс көбейіп, ел оны тұтынуды аз уақыттың ішінде дағдыға айналдырып алды. Бұл әдетке тосқауыл қоймақ болған Алла елшісі: «Мына иісі қолқаны атқан көкөністі жегендер мешітке келмесін!» – деп халқына қатаң ескерту жасады».
Жоғалған нәрсені мешіттен іздеу
Ибн Сирин (р.а.) былай әңгімелейді: «Ибн Мәсғуд мешітте отырған еді. Кенет жоғалған затын іздеген біреудің дауысын естиді. Ибн Мәсғуд дереу әлгі кісіге: «Бізге жоғалған затты мешітке жариялап іздеуге тыйым салынған», – деді».
Мешітте айғайлап сөйлемеу
Саид ибн Язид әңгімелейді: «Бір күні мешітте жатып, көзім ілініп кетіпті. Бір кезде мені біреу ұсақ тас лақтырып оятты. Қарасам, Омар. Маған: «Бар, маған ана екі кісіні ертіп кел», – деп тұр екен. Айтқан адамдарын ертіп келдім. Хазірет Омар: «Қай жерден келдіңдер?» – деп сұрады. Олар: «Таифтен», – деді. Омар (р.а.): «Егер осы жердің жергілікті тұрғындары болғандарыңда, сендерді жауапқа тартар едім. Алла елшісінің мешітінде айғайлап сөйлеуге бола ма екен?» – деп оларға ескерту жасады».
материал «Сахабалар салған сара жол» кітабынан алынды,
ummet.kz
