Үш жылға созылған мүшріктер бойкотынан босап, енді бас көтердік дегенде қайғылы оқиғалар бірінен соң бірі қайталанды.

Пайғамбарымыз өз міндетіне кіріскелі жеті жыл өткен… Біздің эрамыздың 617 жылы… Осы уақытқа дейін Исламның таралуына жол бермеу үшін қолдарынан келгенді жасап баққан мүшріктердің бар амалы түгесілгендей, жеңілістер қайталана берген.

Құрайыш мүшріктері Мұхаммедтің (с.ғ.с.) пайғамбар екенін, қарапайым адам емес екендігін білдіретіндей муғжизаларға көп рет куә болса да қырсыға түсті. Ерегіскендері соншалық, муғжизаға өздері сенгісі келмегендерімен қоймай, халықты да аулақтатуға тырысты.

Хазірет Исаның анасы – Мәриям еді. Ал, Мәриямның әкесінің аты Имран болатын. Құрандағы «Әли Имран» сүресінде айтылатын «Имран» сол кісінің есімі.

Зәкәрияның (а.с.) есімі Құранда сегіз мәрте кездеседі[1]. Зәкәрия пайғамбарды тарихшылар хазірет Сүлейменнің ұрпағынан тараған деп айтады.

Қанды Ұхұт шайқасында мұсылмандар жеңіліске ұшырады және Расулулла шейіт болды деген хабарды ести сала, екі өкпесін қолына алып, соғыс алаңына барған қаһарман әйелдердің бірі – хазірет Сүмәйра.

Ислам туы биікте желбіреп, мейірім шуағы адамдардың жүректерінде орнығуы үшін барын аямаған сахабалардың арасында ерлігі ерлердікінен кем болмаған даңқты сахаба әйелдер де бар еді.

Мәдиналық мұсылмандар Пайғамбарымызға (с.ғ.с.) және иман еткен басқа да мұсылмандарға құшағын айқара ашып, оларды өздерінің бауырына басқанша тағатсызданды. Ислам тарихында «екінші Ақаба серті» деп аталған келісім кезінде Мәдинадан Меккеге Алла Расулын өз жерлеріне шақырып, оған көмектесуге серт берген жетпіс бес кісі бар еді.