Хазіреті Мұхаммедтің пайғамбарлығының алтыншы жылы… Біздің эрамыздың 616 жылы. Ерлігімен елге мәлім болған Хамза батырдың мұсылмандықты қабылдауы, артынша бір топ мұсылманның Хабашстанға көшуі құрайыш мүшріктеріне үлкен соққы болды.

Меккелік мүшріктер дүние-дәулеттің де, атақ-мансаптың да, азап пен қорлықтың да Мұхаммедті (с.ғ.с.) алған бетінен тайдыра алмасын түсінген-ді. Түсінген де енді Оған басқаша ұсыныстар айтуға көшкен. Бір күні олар тағы да пайғамбарымызға келіп: «Сен Жаратқаныңнан мынаны тіле, егер Сафа төбесін алтынға айналдырар болса, онда біз саған иланып, иман келтірейік» - дейді.

Хазіреті Мұхаммедке (с.ғ.с.) елшілік міндеті берілгелі де алты жыл өткен… Мүшріктер бәз-баяғы тайталас текетіресін тоқтатпаған, өмір алға жылжи берген.

Жүніс пайғамбардың есімі Құранда төрт жерде кездеседі[1]. Екі жерде «Зин-нун», «Сахибул-хут», яғни «Киттің иесі» деген лақап атымен кездеседі.

Зүлкифл пайғамбар туралы Ислам ғалымдары арасында әр түрлі пікір бар.

Алғаш иман еткендердің ішінде алтыншы болып мұсылмандықты қабылдаған бақытты жандардың бірі – Әбу Әбдуррахман Абдуллаһ ибн Масғұд. Бала кезінде Әбу Жәһил, Ұқба ибн Муайт сияқты азулы мүшріктердің қойларын бағатын.

Әділеттің бейнесі хазірет Омардың тоғыз ұлы болды. Солардың ішінен «ибн Омар» (Омардың ұлы) деген атқа ие болған, ибн Омар дегенде алғаш еске түсер баласы – Абдуллаһ.

Һижреттен үш жыл бұрын Пайғамбарымыздың ағасы Аббастың шаңырағында нұр жүзді бір ұл баланың кіндігі қиылды. Оның атын «Абдуллаһ» деп Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) өзі қойған болатын.