Əбу Бəкір əл-Уаррақтың кішкентай ұлы бір ұстаздан Құран дəрістерін үйренетін еді.
Бір күні баланың реңі кеткен жəне қалтыраған күйі дəрістерінен ертерек оралды. Əкесінің: "Не болды ұлым? Не себепті ерте оралдың?" - деген сұрағына бала: "Əкешім! Бүгін ұстазым Құраннан бір аят үйретті. Мен оның мағынасын білгенімде қатты қорқып кеттім" - деді де "Музаммил" сүресінің 17-аятын оқып берді: «Бүйтіп күпірлікте табандайтын болсаңдар, жас балалардың өзін шашына ақ түсіріп қартайып жіберетін алапат күннен қалай сақтанбақсыңдар?!»
Бұл аятты терең түсінген балақай тез күнде ауырып, көз жұмды.
Əбу Бəкір əл-Уаррақ перзентінің қабіріне заярат етіп, өзіне:
"Ей, Əбу Бəкір! Балаң Құраннан бір-ақ аятты оқып, Алла Тағаладан қорққан күйі дүниеден өтті. Сен болсаң қаншама уақыттан бері Құран оқисың да, бірақ Алладан осы кішкентай бала қорыққаны секілді қорықпадың" - дейді екен...
материал «Ілімге ғашық адам» кітабынан алынды,
ummet.kz
