Мұхаммед ибн Ка’б Бәни Исраилде Аллаға көп құлшылық ететін бір ұлы ғалым болғанын айтады. Ол әйелін қатты жақсы көретін, бірақ ол қайтыс болады.
Бұл ғалымның мұңы сондай болған, ол үйіне қамалып, адамдармен кездесіп, сөйлесуді қойып кетіпті. Мұны естіген Бәни Исраилден бір әйел оған келеді. Ол оның үйіндегі күзетшілерге ғалымнан бірдеңе сұрағысы келетінін және бұл сұрақты тікелей өзіне қою керектігін айтады. Ғалымға ол туралы хабарланып, оған кіруге рұқсат береді.
Ол: «Мен саған сұрақ қойғым келеді» деді.
Ол: «Сұраңыз» деп жауап берді.
Ол: «Мен көршілерімнің бірінен зергерлік бұйымдарды қарызға алдым, мен оны біраз уақыттан бері киіп жүрмін. Содан кейін ол зергерлік бұйымдарды қайтару керек екенін айтатын адамды жібереді. Мен мынаны сұрағым келеді: Оларды оған беруім керек пе?»
Ғалым: «Иә, оларды беруіңіз керек» деп жауап берді. Әйел: «Бірақ мен бұл әшекейді көптен бері киіп жүрмін. Мен оларды қалай бере аламын?» деді.
Ғалым былай деп жауап берді: «Бұл жағдайда сіз оларды қуанышпен беруіңіз керек, өйткені көршіңіз мейірім танытып, оларды ұзақ уақыт бойы киюге рұқсат берді».
Бұған жауап ретінде әйел: «Алла сені рақымына алсын. Онда неге сонша қайғырасың? Алла Тағала саған бір нәрсені қарызға беріп, қалаған кезінде қайтарып алды. (Ақыр соңында) ол Оған тиесілі» деді. Мұны естіген ғалым қатесің түсінді. Бұл әңгіме оған көп пайда әкелді.
Сабақ: Қараңызшы, бұл әйел ұлы ғалымға қандай мағыналы сөздер айтты. Уа, нәзік жан! Қиындыққа тап болғанда немесе басыңызға апат түскенде мұны есте сақтау керек. Және мұны басқаларға түсіндіруге тырысыңыз.
материал «Жәннаттың асылдары» кітабынан алынды,
ummet.kz
