Адамдарға қатты жақындамай, дұрыс шекараны сақта. Ол бүкіл жақсылықтың бастауы. Жаман адамдармен араласудан сақтан. Сенің достарың кітап және ілгеріде өткен ізгілердің өміріне үлгілу болу керек.
Бір саланы жақсы меңгермей, басқасына ауыспа. Ізгі амалда және ілімде озат болғандардың өміріне үңіл. Одан басқаны қанағат тұтпа. Бір шайыр өлең шумағында былай деп айтады: Адамдарда айып деп білмедім, Кемелдікке шамасы келе тұра елемегенім. Жадыңда сақта! Шын мәнінде, ілім – төменгілердің дәрежесін көтереді. Қаншама деген ғалымдар болған, мақтанатын тегі, сүйсінетін түрі болмаған. Шын мәнінде Ато ибн Аби Рабах түсі қара, жүзі тартымсыз болатын.
Бір күні патша Сүлеймен Абдулмалик өзінің екі баласын алып, одан қажылық рәсімдерін сұрай бастайды. Ол болса, патшаға жүзі бұрыпта қарамай, теріс қараған күйі сұрақтарына жауап береді. Сонда патша екі баласына:
«Орындарыңнан тұрыңдар! Ілім талап етуде әлсіздік танытпаңдар! Мынау қара құлдың алдында масқара болғанымды ешқашан ұмытпаспын!» - деген.
Хасан Басри, Макхул, Ибн Сирин бәріде түгел құл болатын. Іліммен және тақуалықпен басқалардан артық болды. Көп пайда алып келетін іс – сөзсіз ілім. Себебі ілім – талап етушіні де, әлемді де гүлдендіреді. Ілімге ден қойған кез-келген қоғам алға жылжиды, дамиды.
Ілімнің кереметі де сол – сенің нәсіліңе, тегіңе, түріңе, белгілі тап өкілі ме, жоқ па, ешқайсына қарамайды. Ол тек тақуалық танытып, еңбек еткен адамға бұйырады.
материал «Ибн Жаузидың баласына өсиеті» кітабынан алынды,
ummet.kz
