Меніңше, өз өміріне жауапкершілікпен қарамайтын, өзі шағымданған жағдайларға шара қолданбаған адамның өмір бойы ыңылдап, ақыры өз бақытын ғана айыптауы әлемдегі ең қайғылы оқиға емес. Ол толық комедия. Нағыз комедия сол. Күнде таңертең жұмысқа апаратын бір тамағымен шығатын адамның әңгімесі осы тақырып қозғалғанда есіме оралады.
Күнде таңертең ерте тұрып, жұмыс орнына уақытында келеді, күні бойы жұмысын жасайды, содан кейін түскі үзіліс кезінде басқа қызметкерлермен бірге жиналып, тамақтарын ішеді. Бірақ, жылдар бойы түскі үзіліс кезінде күнде бір нәрсеге шағымданады. «Уф! Тағы да сол тамақ... Зәйтүн, нан. Мен осыдан шаршадым». Оның басқа достары бұл шағымды әр үзілісте естуден шаршады. «Уф! Тағы да сол тамақ... Зәйтүн, нан. Мен осыдан шаршадым». Ақыры бір күні шыдай алмай, түскі үзілісте шығып кетеді. «Жетер енді!» дейді ол. «Күнде бірдей нәрсе, күнде бірдей шағым. Бүгін, тіпті, тамаққа да отырмадың. Егер сіз соншалықты шағымдансаңыз, әйеліңізбен сөйлесіңіз. Өтінемін, қымбаттым, таңертең ірімшік пен нан дайында, кейде салями сатып ал, шұжық та болсын, кейде маған пирогтар жаса деп айтыңыз» деген бір әріптесіне ақырын қарайды да, «Жарайды, бірақ мен үйленбегенмін» дейді. Күнделікті дайындап жүрген тамағына шағымдануы мен үшін қайғылы емес, күлкілі, сенесіз бе, әлде трагикомикалық оқиға дейік.
Өз қолымен салған дүниеге қанағаттанбай, шағымданатын, айта алмай ыңырсып, жоқтап жүрген қаншама адамдарды білемін. Басқа да жолдар бар, байқап көр. Басқа да мүмкіндіктер бар, оны пайдалануға болады. Сүйіспеншілікке толы басқа да адамдар бар, басқа да жұмыс бар, тырыс, басқа да күн бар, терезеңді аш. Басқа да жұлдыздар бар, аспанға қара... Неліктен сіз шағымданған жағдайда өзіңізді өлімге қиясыз? Ешкім келіп сізге басқа да жаңа жолдар ашпайды, ешкім сізге күннің алдындағы бұлттарды тазартпайды, сізді сізден артық ешкім ойламайды, алтындарды, шексіз ақшаны ешкім бермейді. Шексіз мүмкіндіктер бермейді. Нені күтіп отырсыз? Әлде, кімді күтіп жүрсіз? Шағым айту шүкіршілікке қарама-қайшы екенін білесіз бе? Шүкіршілікпен өміріңізде көбейе түсетін сұлулықты қорғайсыз.
Шағым – бүлдіргіш, зұлым энергия. Қыңқылдаумен бақытқа да, жеңіске де жете алмайсыз. Сіз шағымдану арқылы келеңсіздікке кедергі бола алмайсыз. Шағым – инерцияға, ашулануға және депрессияға әкелетін ойлау тәсілі. Соқыр құдық немесе тұйық шеңбер... Сіз шағымданған нәрседен ешқандай, молшылық, бақыт, қуаныш, немесе денсаулық ала алмайсыз. Көлеңкеде қалдырды деп күнді кінәлауға болмайды. Түн шымылдығын ашқанша күн әрқашан бар. Күнді кінәлап жылай алмайсың, Күнді кінәлап нұрланбайсың. Күн ешкімге ұнамай қалып, бір минутта да сәтсіздікке ұшырамай, әлемді нұрландырып, жылытуды жалғастыруда. Алайда, егер сіз көлеңкеде және қараңғыда болсаңыз, сіз өзіңізге есеп беруіңіз керек. Неліктен олай істеп жатқаныңызды өзіңізден сұрауыңыз керек. Күнге шығуға не кедергі? Сізге әрекет етуге не кедергі? Неліктен сіз шымылдықтың артына тығылып, ыңылдағанды ұнатасыз? Сіз сәтсіздікке ұшыраудан неге қорқасыз? Неліктен сізге жылау оңайырақ болады? Неліктен шымылдықты ашу сізді қорқытады? «Бірақ, мен бақытсыз болдым, мен бақытсызбын...» солай ма? Егер солай десеңіз, әрине солай.
Әрине, өзіңізбен бірге алып кететін тамақ – күнделікті ризық... Қай жерде тұрғыңыз келсе, ол сіздің тағдырыңыз... Содан кейін күнді жалғыз қалдырыңыз! Қараңғыда жүргені үшін оны кінәлап, ар-ұжданыңызды жеңілдетпеңіз. Осы жалған рахатпен өмір сүріп жатқан оқиғаңызды трагедиялық комедияға айналдырмаңыз. Сізді есіктер қоршап тұр. Сізге ашылуын күтіп тұрған мүмкіндік есіктері бар. Сіздің өміріңіз ұстаздармен қоршалған. Сізге кез келген сәтте қажет нәрсені ұсынуға дайын даналармен. Олар сіз қарамасаңыз да сіздің өміріңізде, сіз қолыңызды созып есікті ашуға тырыспасаңыз, олар сол жерде тұрып күтеді. «Мен көре алмаймын, не істеуім керек? – деп шағымданушыларға бір ғана жауабым бар: Ақырын!» Тоқтап, айналаға қараңыз... Сабырлы толерантты және төзімді болыңыз. Бұлттар басылып, күн көтеріліп, өміріңізді нұрландырсын.
материал «Жолға шық, жол саған көрінеді» кітабынан алынды,
ummet.kz
