Адам баласы – әлсіз жаратылыс иесі. Бет қарата соққан дауылдың екпініне шыдас бермей ығына кетіп қалатын кездері жиі болады. Ондай қиыншылықтарда Раббысына жалбарынып, амал етіп, жемісін Алладан күтудің орнына жалған құдайлардан медет сұрап, қабірлерді жағалап кететін адамдар аз емес. Ондай серік қосушы қай заманда да, қоғамда да кездеседі. Жалған, жасанды құдайға сенуші адам – Жаратушы Аллаға серік қосқан болады.
Серік қосу – Алла кешірмейтін ең үлкен күнә. Жаратушы жалғыз Аллаға тән сипаттарды Одан басқаға таңу, басқаны құдай деп сену, Алладан емес өзгеден сұрау, ауруына шипа дәмету, ісіне береке тілеу т.б. әрекеттерді атауға болады. Құран Кәрімде бұл амалдың үлкен, зор күнә екенін Лұқман хакімнің баласына айтқан насихаты арқылы біздерге ескерткен: «Сонда Лұқман өзінің ұлына уағыздап: «О, ұлым! Аллаға серік қоспа! Расында, серік қосу өте зор күнә», – деді.
Жаратушы Алла шексіз рақым иесі, дегенмен Өзінен басқаға жалбарынып, одан қажетін сұрап, табынуды ешқашан да кешірмейді. Ол жайында Құранда: «Шындығында, Алла Өзіне серік қосқанды кешірмейді, ал одан басқаны (басқа күнәні) қалаған пендесіне кешіреді. Кімде-кім Аллаға серік қосса, ол қатты адасады», – деген.
Алладан басқадан жәрдем сұрап, оған мінәжат ету жайында Кәләм шарифінде былайша ескерткен: «Алламен қатар өзгеге де құдай деп жалбарынба, әйтпесе азапқа душар болатындардың қатарына қосыласың».
Тағы бір аятта: «Және де Алладан өзге саған пайда, зиян келтіре алмайтын нәрселерге жалбарынба. Егер оны істесең, онда күдіксіз сен залымдардан боласың», – деді.
Ардақты Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) үмбетіне дұға, медет тілеудің жай-жапсарын толық түсіндіріп өткен. Солардың ең бірегейі – төмендегі өсиет-хадисі: Абдулла ибн Аббас (р.а.) былай деді: «Пайғамбардың (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) артында келе жатқанымда, Ол (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) маған: «Балақай! Мен саған мына сөздерді үйретемін: Алланы сақта (яғни, жадыңнан шығарма), сонда Ол сені сақтайды. Алланы сақта, сонда оны алдыңнан табасың. Бірдеңе сұрасаң, Алладан сұра. Жәрдем тілесең, Алладан тіле. Бүкіл халық жиналып саған бір пайда келтірмек болса, тек Алла жазған нәрсені ғана келтіре алатындығын және олар саған бір зиян келтірмекке жиылса да, тек Алланың жазғанын ғана келтіре алатындығын білгейсің. Қаламдар көтерілді, парақтар кеуіп кетті (яғни, тағдыр тақтасына бәрі жазылды)», – деді.
Дегенмен көп адам тіліне ие болмай әр нәрсені айтып қоятын кездері болады. Ешбір негізге сүйенбестен бір затқа болжап, ырымдап, жорып «Қара мысық кесіп өтсе, жолың болмайды», «Бос бесікті тербетпе балалы болмайсың», «Байғыз құс шақырса, жамандық болады» деген секілді сөздерге иланады. Бұл әрекет серік қосу амалына жатпаса да, тілді осыған дағдыландырудың ақыры орны толмас өкінішке апарары сөзсіз. Ырымның жолы мен түрлері де көп. Мысалы, шешен болсын деп аузына түкіру, батыр болсын деп батырдың сарқытын жегізу немесе оның атын қою сияқты ырымдар бар. Қуаныш пен тойға барғанда перзентім осындай қуанышқа жетсін деп нан, бауырсақ, кәмпитті жақсылыққа ырымдап алып жатады. Әрине, бұл жерде жақсылықты үміт етіп, орындалуын Алладан күту қажет. Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) бұл турасында: «Жаман ырым Исламда жоқ. Бірақ маған «әлфәл» (жақсы ырым, жақсы сөз) ұнайды» деген екен. Қазақтың «Жақсы сөз – жарым ырыс» деген мәтелі де осы хадиске орай айтылса керек.
Тілмен серік қосудың басты себебі – діни сауатсыздықта жатыр. «Жаратушы тұрғанда жаратылғаннан не сұрайсың?» – деп Абай айтқандай біздің тілегіміз бен дұғамызды қабыл ететін – бір Алла және бізге ең жақын да Алла. Құран Кәрімде Алла Тағала: «Біз адам баласына күре тамырынан да жақынбыз», – дейді.
Басқа бір аятта: «Мен оларға ақиқатында жақынмын. Менен тілек тілесе, қабыл аламын», – деп, дұға, тілек, мінәжаттың қабыл болуы адамның серік қосудан аулақ болуына байланысты екенін меңзейді.
Әлі орын алмаған, қашан болатыны белгісіз істер ғайып хабарларына жатады. Олардың қалай болатыны жайлы сәуегейлік жасап, бал ашу – мұсылман танымына кереғар келетін теріс әрекет. Қасиетті Құран аяттары мен хадистерде ғайып істер жайлы болжам жасаудың үлкен күнә екендігі ескертілген. Алла Тағала: «(Уа, Мұхаммед) Алладан өзге көктер мен жердегілердің ешбірі ғайыпты білмейді. Олар өздерінің қашан тірілетіндерін де сезбейді деп айт», – деу арқылы ғайыпты білуші тек Алла екенін ескертеді. Мәшһур хадисте былай деп келеді: Абдулла ибн Масғұдтан (р.а.) жеткен риуаятта Алла Елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Кімде-кім балгерге не бақсыға барып, оның айтқанын растаса, ол Мұхаммедке түсірілгенге (Ислам дініне) күпірлік келтіреді», – деп ескерткен. Ғайып істерді болжауға жұлдыз-жорамалдар да жатады. Бүгінгі күні «мына жұлдыздың ықпалы күшті, мынадай жұлдыз астында туылғандардың жолы болады, аналардікі болмайды» деген секілді сандырақтар – исі мұсылманның сеніміне селкеу түсіретін күнәлі істер.
Әбу Һурайраның (р.а.) айтуынша, Алла Елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) былай деген: «Сендер Раббыларыңның не дегенін естідіңдер ме? Ол былай дейді: «Мен құлдарыма қандай да бір нығметті сыйласам, олардың бір бөлігі оны теріске шығарады. Олар: «Жұлдыздар, жұлдыздар арқылы ғана болды», – деседі».
Кейбір жандар «аруақ қолдасын», «ата-бабамыздың аруағы демеп жүрсін», «аруақтар разылығы үшін» деген сөздерді жиі қолданады. Бұлай сөйлеуге дағдылану – тілдің қателігі. Шындығында, ата-бабамыз еш уақытта аруаққа табынбаған. Абай, Шәкәрім секілді ұлы тұлғаларының туындыларына көз жүгіртер болсақ, ешбірінде аруаққа табыну жайында сөз қозғалмайды. Қай өлеңін алып қарасаңыз да Алланы ғана ауызға алып отырады. Мәселен: «Алланың өзі де рас, сөзі де рас», «Патша құдай, сиындым», «Алла мінсіз әуелден пайғамбар хақ» деп келеді. Сондай-ақ «Арғы атасы қажы еді, пейіштен татқай шәрбатты» деп келетін бір өлеңі де бар. Бұл жерде Абай өз әкесінің батырлығын, аға сұлтан болғанын айтқан жоқ, діндарлығын ғана тілге тиек етіп отыр.
Дана Абайдың таухид ілімін берік ұстанған, бір Алладан басқаға сиынбаған жан екенін қалдырған мұраларынан білуге болады. Ешбір өлеңінде аталарының әруағынан жәрдем тілеуді тілге тиек етпеген. Мұның өзі хакімнің шариғат талаптарын аса жетік білгенін аңғартады.
Серік қосу – тілден келер апаттың бірі. Адамды діннен шығарып, мәңгі азапқа ұшыратуы мүмкін. Тілімізді мұндай жаман әдеттен мейлінше тыя білейік!
материал «№1 дұшпан. Жақсы сөйле немесе үндеме» кітабынан алынды,
ummet.kz
