Ілімімен әйгілі болған Ұстаз өзінің мешітінде уағыз айтып отырғанында, жамағаттың ішінен бір кісі келіп: "Ұстаз! Аттың тағасын есікке қағып қойсақ, пайдасы тиеді ме, береке әкеле ме?",- деп сұрайды. 

«Ой, сұмдық-ай, сұмдық! Ыңылдап миды жеді ғой түге! Қазтұрған, болды енді мен сенен ажырасамын. Саған мына қақпас керек пе, қатын керек пе?! Болмаса, масыл қылмай қарттар орманына апарып таста».  Ділмәш осыны айтып, күн құрғатпай Қазтұрғанның басын қатырып қақшаңдағалы қашан.

Осман падишаһтарының бірі әйгілі сұлтан Сәлім(1470-1520) шыққалы отырған жорықтарын әрдайым жасырын ұстайды екен.

Бір замандарда әкім (уәли) қызметінде болған бір кісінің тамаша бақшасы бар еді. Түрлі-түсті гүлдермен безендірілген, нағыз жанның тыныш табатын, демалатын жер еді. Бір күні әкім осы бақшасына келеді. Бұл жерде бағбанның әйелін көреді. Бұл әйел өте сұлу болатын. Әкім бір сылтаумен әйелдің күйеуі болған бағбанды бір жұмыс тапсырып сыртқа жібереді. Әйелге:

Өткен бір заманда бір патша базардан екі құл сатып алыпты. Құлдарының бірі сиықсыз, тістері шірік әрі аузы сасық екен, ал екіншсі болса келбетті, маржандай тістері бар әрі аузынан хош иіс шыққан жағымды адам екен. Патша келбетті құлын сыйға бөлеп, моншаға жібереді. Аузы сасыған екінші құлды қасына шақырып:

Мейірімді, Алла Тағала Дәуiт пайғамбарға жалғыз ұл бердi. Пайғамбар оның атын Сүлеймен деп қойды. Сүлеймен тумысынан өте зерек, кез келген құбылыстың сырын, кез келген жануардың тiлiн бiлуге құмартып тұратын. Алла Тағала оның сол әрекеттерiне қарай оның бойына ерекше қасиеттер дарытты. Сүлейменнiң, алейһиссәлам, құдiретi – қолындағы жүзiгiнде едi.

Адамға берілетін ең үлкен сынақтардың бірі – мансапқақұмарлық. Кейде тағдырдың жазуымен сізден жиырма жас кіші біреу келіп сізге басшылық етуі мүмкін. Мұндай кезде бағынышты кісі тәкаппарлыққа салынбай, әрқашан басшыға бағынуы керек. Әйтпесе әлгі кісі пасықтыққа баруы мүмкін.

Мәджмә’уль-әнһур» еңбегінің авторы Мұхаммед ибн Сүлеймен «қадірлі күйеу бала» деген лақап атпен танымал болған кісі. Себебі бұл Алланың арлы құлы білім алып жүрген кезінде түн жарымда сығырайған шаммен де ілім ізденетін, көп оқитын.

15-16 жас шамасында Ислам әдебінен бейхабар кезінде төңірегіндегі әйелдерге сұқтана қарап жүрген Жүләйбиб есімді жас сүйікті Пайғамбарымызбен (саллаллаһу алейһи уә сәлләм) жолығып, ақиқатты танып, ақиық елшінің дұғасын алып Мәдина қаласының ең арлы жігітіне айналған. Көп уақыт өтпей Алла елшісі (саллаллаһу алейһи уә сәлләм) оң жақта отырған қызы бар үйге құда түсіп оны үйлендіреді. Арада үш-төрт апта өткен соң мұсылмандар шайқасқа аттанады. Осы шайқаста Жүләйбиб (р.а.) шейіттіктің шәрбатын татып, ерлікпен қаза табады.

Ертеде бір қаланың пәк әрі әділ қазысы жалғыз қызын иманды жігітке тұрмысқа бермек болады. Қызын талай байлар айттырады, бірақ олар қазының көңілінен шыға қоймайды. Бір күні қазы дем алу үшін бау-бақшасына барып жайғасады. Бақша күтушісіне жүзім әкелуін өтінеді. Ол бір шоқ жүзімді жуып, қазыға ұсынады. Қазы жүзімді ауызына сала бере, артынан іле-шала жерге түкіріп тастайды да: