Дәреттен тамған әр тамшымен күнәлардың төгілуінде, ұлы істің бастамасы екенін білу; Бұл күнәдан арылу.
Азанның «құтылуға асығыңдар»(хайяа алал фалах) деген жолдарына мән беріп, құтылу жолы ол намаз екенін жүрекпен қабылдау; Бұл құтылу.
Дәреттен тамған әр тамшымен күнәлардың төгілуінде, ұлы істің бастамасы екенін білу; Бұл күнәдан арылу.
Азанның «құтылуға асығыңдар»(хайяа алал фалах) деген жолдарына мән беріп, құтылу жолы ол намаз екенін жүрекпен қабылдау; Бұл құтылу.
Пайғамбарымыз ﷺбылай дейді: «Сіздерден бұрынғылардың заманында, Алла мал-дүние, бала - шаға берген бір кісі болады. Оған ажал сәті жақындағанда, өз балаларына:
Көркем мінез иесі Әбу Усман бір күні көшеде келе жатса, бір кісі күл шашып жібереді. Ол ақырын көлігінен түсіп, үстіндегі күлін қағады да, шүкіршілік сәждесін жасайды.
Имам Әбу Усманды бір кісі үйіне қонақ етіп шақырады. Үй иесі Әбу Усманның төзімділігін сынап көргісі келеді. Әбу Усман айтылған үйге келген кезде, үйдің иесі оған:
Ибн Лұқман әкесінен: «Адамның қайсы қасиеті жақсы»,- деп сұрады.
Кішкентай денеде үлкен рух болады;
Кішкентай тесік үлкен кемені суға батырады;
Кішкентай отын отты күшейтеді ал улкен отын отты сөндіреді;
Ілімімен әйгілі болған Ұстаз өзінің мешітінде уағыз айтып отырғанында, жамағаттың ішінен бір кісі келіп: "Ұстаз! Аттың тағасын есікке қағып қойсақ, пайдасы тиеді ме, береке әкеле ме?",- деп сұрайды.
«Ой, сұмдық-ай, сұмдық! Ыңылдап миды жеді ғой түге! Қазтұрған, болды енді мен сенен ажырасамын. Саған мына қақпас керек пе, қатын керек пе?! Болмаса, масыл қылмай қарттар орманына апарып таста». Ділмәш осыны айтып, күн құрғатпай Қазтұрғанның басын қатырып қақшаңдағалы қашан.
Осман падишаһтарының бірі әйгілі сұлтан Сәлім(1470-1520) шыққалы отырған жорықтарын әрдайым жасырын ұстайды екен.
Бір замандарда әкім (уәли) қызметінде болған бір кісінің тамаша бақшасы бар еді. Түрлі-түсті гүлдермен безендірілген, нағыз жанның тыныш табатын, демалатын жер еді. Бір күні әкім осы бақшасына келеді. Бұл жерде бағбанның әйелін көреді. Бұл әйел өте сұлу болатын. Әкім бір сылтаумен әйелдің күйеуі болған бағбанды бір жұмыс тапсырып сыртқа жібереді. Әйелге:
Өткен бір заманда бір патша базардан екі құл сатып алыпты. Құлдарының бірі сиықсыз, тістері шірік әрі аузы сасық екен, ал екіншсі болса келбетті, маржандай тістері бар әрі аузынан хош иіс шыққан жағымды адам екен. Патша келбетті құлын сыйға бөлеп, моншаға жібереді. Аузы сасыған екінші құлды қасына шақырып: