Ертеде дана қариялардың бірі төрт баласына өмір сабағын үйретіп, асығыс шешім қабылдамауға тәрбиелемек болыпты. Осы мақсатта оларды елден жырақта орналасқан алып дарақты көріп қайтуға біртіндеп жіберген көрінеді. Төртеуі жылдың төрт мезгілінде барады.

Аббаси халифасы Мемун халқымен кездесу кезінде тәуір киінген бір Яхуди көпшілікпен араласып мәжіліске қатысады. Сөз алып сөйледі, сөзі түзу, құлаққа жағымды. Халық тараған соң, Мемун оны қайтадан алдына шақыртып: «Сен Яхудимісің?» – деп сұрады. Ол «Иә» деген соң, оған: «Егер мұсылман болсаң, саған көп жақсылық жасаймын» - деп сөз береді. Ол: «Аталарымның дінінен бас тарта алмаймын», - деді. 

Пайғамбарымыз (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) Муаз бин Жәбәлға (р.а) былай деді: «Я, Муаз! Әлбетте, Алла Тағала жер мен көкті жаратпас бұрын жеті періште жаратты. Осы жеті періштенің әрбіреуін әрбір көк есігіне күзетке қояды. Бұл періштелер ішінде ғайбат, мақтану, тәкаппарлық, өзін-өзі, жақсы көру, қызғаныш, рия араласқан амалдың, мейрімсіздің амалын және ықылассыз, яғни Алла ризалығы үшін жасалмаған амалдардың Алла Тағаланың алдына шығуына рұқсат етпейді. Сосын бұлардың бірі де араласпаған бір амал әкелінеді. Алла Тағалаға ұсынылады, бірақ Алла Тағала:«Мен құлымды сендерден де артық білемін. Ол амалын мен үшін жасамады» - деп қабыл етпейді».

Дәуіт (ғ.с.) пайғамбардың өте беделді уәзірі болған көрінеді. Пайғамбар дүние салған соң, уәзір Дәуіттің ұлы Сүлеймен (ғ.с.) патшаның да жанында қызметте болыпты. Бір күні Сүлеймен (ғ.с.) сәске уақытында уәзірімен бірге отырады. Кенет бір кісі Пайғамбарға (ғ.с.) сәлем беріп құзырына кіреді.

Пайғамбарлар қиссасын естімеген және оқымаған адам аз шығар. Адамның табиғаты осындай, яғни адам тарихи оқиғаларды, қиссаларды жақсы көреді екен. Сол себепті Алла тағала Құранда көптеп қиссаларды берген. Адам оқысын, ойлансын, ғибрат алып, ой түйсін дегендей.

Бір студент пен профессор саябақта серуендеп келе жатады. Егістік жақтан өтіп бара жатқан кезде өте ескі аяқ-киім мен шапанды байқады. Айналаға көз жүгіртіп қараса, жұмыс істеп жатқан бір кедейден басқа ешкім жоқ екен. Студент жас әзіл үшін әлгі кедейдің аяқ киімі мен шапанын тығып қойып, оның әрекетін бақыламақ болады.  Бұны байқап тұрған ұстазы шәкіртіне: «Сен шынымен де мұны көргеннен бір ләззат алғың келе ме?! Олай болса әр аяқ-киімге бір-бір тиыннан салып көр...», - дейді.

Құрбақаны ыстық суға лақтырса, не болады? «Бұл жерден дереу кетуім керек» деп құрбақа жылдам шешім қабылдайды да тездетіп судан тысқары секіріп кетеді.