Алланың елшісі Мұхаммед пайғамбарымыз (с.ғ.с.) қайтыс боларынан ілгергі күндерін хазреті Айша анамыздың бөлмесінде өткізді. Сырқат өн бойын дендегендіктен әдеттегідей мешітке келіп, имамдық ете алмады. Өз орнына досы, ардақты сахаба Әбу Бәкірді (р.ғ.) имамдыққа тағайындады. Айтпақшы, Әбу Бәкір (р.ғ.) пайғамбарымыздың саулығында он жеті рет жамағатқа имамдық ету бақытын иеленген кісі.

Әкесі – Абдуллаһ. Анасы – Амина. Екеуінің де тегі Киләб ибн Муррадан тарайды. Ал Киләб ибн Мурра Пайғамбарымыздың (солләл-лаһу ғаләйһи уә салләм) ата-бабаларының бірі.

Пайғамбарымыздың (солләл-лаһу ғаләйһи уә салләм) әкесі Абдуллаһ – Абдул-Мутталибтің ең кенже баласы. Кезінде Абдул-Мутталиб: «Егер Жаратушы маған он ұл бала берсе, мен соның бірін Аллаһ жолында құрбан етемін»,-деп серт еткен болатын. Расында да, Аллаһ Тағала Абдул-Мутталибтің он ұл баласы болуын нәсіп етті. Ұлдары ержеткеннен кейін, сертті орындай уақыты келді. Серт талабына сай Абдул-Мутталиб ең сүйікті кенже баласын, яғни Абдуллаһты құрбан етуі тиіс еді. Адамдар, абызбен ақылдасып, Абдул-Мутталибке ұлының орнына жүз түйені құрбан етуді ұсынды. Нәтижеде Пайғамбарымыздың (солләл-лаһу ғаләйһи уә салләм) әкесі Абдуллаһ құрбандық болудан құтқарылды.

Адамзаттың ардақты тұлғасы, сүйікті пайғамбарымыздың өмір жолымен етене танысып, тал бойындағы маржандай тізілген көркем мінез-құлқын бойымызға сіңіру – үмметі біздерге міндет. Саңлақ сахаба Әбу Бәкір (р.ғ.) пайғамбарымыздан (с.ғ.с.): «Уа, Алланың елшісі! Осыншалықты әдепке сізді кім баулыды?» - деп сұрайды. Сонда Алланың Елшісі (с.ғ.с.): «Мені Раббымның өзі әдепті етті және жақсылап тәрбиеледі», – деп жауап қайырған екен.

Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) мүшріктерге аспандағы айды екіге бөліп, оны екі таудың басынан көрсеткен. Бұл таңқаларлық оқиға «пайғамбар мұғжизасы» деп айтылады. Сәл кейінірік, әуелі түсінікті болу үшін мұғжиза сөзіне аз-кем тоқталып кетейік. Мұғжиза – пайғамбарлардың пайғамбар екендігін дәлелдеу үшін Алланың жәрдемімен көрсеткен таңғажайып істері. Дәлірек айтсақ, пайғамбарлықтың айқын құжаты.

Алла Тағала «Сәур» үңгіріне жасырынған Мұхаммед (с.ғ.с.) пайғамбарымыз (с.ғ.с.) бен досы Әбу Бәкірді (р.ғ.) жаудың қолынан құтқару үшін өрмекші мен көгершінді пайдаланды. Алланың әмірімен өрмекші үңгірдің аузына тор тоқыса, көгершін ұя жасап, екі мүбәрак жанды жау қолынан қорғап қалды. Міне, осы қиын сәтте Алла Елшісі (с.ғ.с.): «Уайымдама, Алла бізбен бірге”,– деп досы Әбу Бәкірге (р.ғ.) көңіл жұбанышын білдірді.

Имам Табарани «Муғжамул кәбир» еңбегінде келтірген хадисте Әбу Умәмә (р.ғ.) мына оқиғаны баяндайды:

Жер бетіндегі күллі мұсылман үмметі қасиетті Құранның Алла Тағаладан сүйікті Пайғамбарымызға ﷺ араб тілінде түскендігіне сөзсіз иланады. Сондай-ақ, бұл жайында ешбір мұсылман баласы талас тудырмайды. Дейтұрғанмен, дін дұшпандары әркез Құраннан қате іздеп әлек болады. Ал оған мына бір тарихи оқиға дәлел.

«Тастан түйе шығарған пайғамбар» атты мақаламызда Салихтың қауымына түскен азаптың орны сақталғаны жөнінде жазған болатынбыз. 

Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) Меккеден Мәдинаға қоныс аударғаннан кейін шаһар халқы мұсылман болып, Алла Елшісінің (с.ғ.с.) көрсеткен жолымен жүре бастады. Дегенмен, бұл көрініс Мәдинадағы кейбіреулер үшін кәдімгідей жағымсыз көрініп, көңілдеріне жақпады. Дәл айтқанда, мұсылман емес, не кәпір емес екіжүзді мұнафықтар Мәдина мұсылмандарының көгеріп, көктегенін қаламайтын. Олар сырт көзге мұсылман болып көрінгенімен немесе өздерін мұсылманбыз деп тілмен жәй ғана айтқаны болмаса ақиқатында мүлдем басқа жандар. Неге екеніне алдағы сәтте тоқталмақпыз.