Әбділмүттәліптің тәуекелі мен Аллаға шын берілгендігі, Әбраха мен әскерінің басынан өткен жағдайлар ауыздан-ауызға тарап аңызға айналды.

Хазірет Мұхаммед (с.а.с.) қырыққа таяғанда, оңашада ой кешіп, жаратылыстың тылсым құпияларына үңілетін. Елден жырақ құлшылық жасайтын. Осы мақсатта ара-тұра Хира тауындағы үңгірге барып-тұруды әдетке айналдырды. Азық алу үшін ғана үйге келіп, көп кідірмей қайта кететін.

Алла Елшісіне (с.ғ.с.) үш жылдан соң дінді ашық насихаттау турасында аят түсті:

وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ {214} وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ {215}

«Жақын туыстарыңды дінге шақыр. Мүминдерден саған ергендерге рақымдылық таныт». («Шуара» сүресі, 214 – 215 аят)

Адамзаттың абзалы, Алланың сүйікті елшісі Мұхаммед пайғамбарымыз (солләл-лаһу ғаләйһи уә салләм) мінез-құлқы тұрғысынан жанымен де, тәнімен де адамдардан оқ бойы озық тұрды. Пайғамбармен замандас Руккан деген кісі жауырыны жер иіскемеген, күресте алдына жан салмаған алып кісі болады.

Адамзаттың асылы (с.а.с.) (милади жыл санауы бойынша) 571 жылы, Рәбиул-әууәл айының дүйсенбіге қараған он екінші түні Меккеде дүниеге келді. Ол уақыттарда «Мұхаммед» есімі ел арасында кең таралмаған еді. Атасы Абдулмутталиб немересінің атын «Мұхаммед» деп қойған себебін «Аллаһтың да, халықтың да мақтауына ие болғанын қаладым» деп түсіндірген.

Бес жүз жетпісінші жылдар шамасы. Пайғамбарымыз Мұхаммедке (саллалаһу әлейһи уәссалам) пайғамбарлықтың әлі келмеген кезі. Ол заманда Мекке қаласы қара-құрым халықтан құмырсқаның илеуіндей болып жататын еді. Тұрғындардан бөлек саудагерлер мен жылдар бойы қасиетін сақтап келген Қағбаға арнайы келіп тәуап етуші жатжұрттықтар. Бұлар Меккеге құдды тойға жиналғандай жер-жерден лек-легімен ағылатын. Саудагерлерді бұл қала халықтың көптігімен тартса, екінші бір себеп қасиетті Қағбаның осы жерден табылуы еді. Не керек, Қағба айналадағы халықты айшылық алыс жерден менмұндалап тартып тұратын.

Ол кезде мұсылмандарға өздерінің исламда болғандарын сөзімен де ісімен де көрсетуге тыйым салынған кез болатын. Мұсылмандар өздеріне пана болар жер іздеп, алғашқы мұслмандардың қатарында болған Әрқамның үйін таңдады.

Ардақты Пайғамбарымыз (ﷺ) адамзат үшін ең көркем мінезді жан еді. Ол жайында Құранда Алла Тағала былай дейді: «Сендер үшін Алланың елшісінде көркем өнегелер бар» (Ахзап сүресі, 21-аят). Тағы бір аятта: «Шын мәнінде сен әлбетте ұлы мінезге иесің» (Қалам сүресі, 4-аят). Құранда оның мінезі жайында осылай деген болса, бірде Айша анамыздан біреулер Пайғамбарымыздың (ﷺ) мінез-құлқы жайлы сұрағанда: «Сендер Құран оқымайсыңдар ма? Оның мінез-құлқы – Құран ғой», - деп жауап берген болатын. Олай болса, Құранда адамзат үшін қандай жақсы мінез құлық пен қасиет айтлған болса, соның барлығы Пайғамбарымыздың (ﷺ) бойынан табылатын.

Ол күн Мәдина шаһарының және сол нұрланған қаланың тұрғындары үшін ең әдемі, ең есте қаларлық сәт болды. Сол күн еске түссе болды, жүректер нұрға бөлене кетеді. Ардақты сахаба Әнас ибн Мәликтің тілімен айтқанда, сүйікті Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) Мәдинаға алғаш келген күннен асқан, әдемі, нұрлы бір күн болған емес.

Бұл – ережеп айы. Ережептің 26-нан 27-не қараған түн исра және миғраж кеші. Яғни, адамзат сұлтаны Мұхаммед (с.ғ.с.) Харам мешітінен Ақса мешітіне түнгі сапар жасаған және жеті қат көкке көтерілген кеш. Аталмыш оқиға пайғамбарымыз (с.ғ.с.) Мадина қаласына һижрат етуден он сегіз ай бұрын болды.