Пайғамбар анасы Әмина ұлымен бірге Мәдинада бір айдай болып, сағынышы мен шерін тарқатқан соң туған- туыстарымен қоштасып, Меккеге қайтуға бет түзейді.

Сұлтанымен қауышқан әлем шат-шадыман. Пенде атаулының көңілдеріне нұр себетін тұлғаның өз панасында болғаны үшін Арабстанның қуанышы да шексіз. Жалғанда жалғыз рет болатын ғажайып оқиғаның куәсі болған Мекке мерекелік көңіл-күйде.

Мына дүниедегі ең үлкен оқиға – пайғамбарымыз Мұхаммедтің (с.а.у.) дүниеге келуі оқиғасы екені даусыз.

Қазіргі мұсылмандар келісім жасасқанда уәденің орнына «иншалланы» көп айтады. Ал, Пайғамбарымыз (с.а.у) алыс-беріс жасағанда уәдеге қаншалықты берік болған?

Екі дүниенің сәруары болған Хақ Елшісінің (с.ғ.с.) әрбір сөзі садақтан суырылып шыққан жебедей тура айтылатын. Ол (с.ғ.с.) иненің жасуындай болса да жалған сөз сөйлеген емес. Өйткені, Алла Елшісі (с.ғ.с.) – туралықты ту етіп ұстаған адамзат баласының ең асылы болатын.

Біле білгенге уақыт, ол – мүмкіндік. Адам мүмкіндікті дер кезінде пайдаланып қалмаса, «қолын мезгілінен кеш сермері» анық. Көп жағдайда біз жалқаулыққа бой алдырып, өзімізге нәсіп болатын жақсылықтардан құр қалып жатамыз. Жұмыс істеу арқылы өзімізге келетін өзімізге деген игіліктердің көзін көбейте алатындығымызды түсінбейміз. Уақытты адал жолмен жұмыс істеуге, отбасыңды асырауға, Алла Тағалаға үздіксіз құлшылық етуге тиімді пайдалану қажет.

Сол замандағы екі үлкен мемлекеттің бірі Парсыдан келген хабарлар да өте қызықты еді. Кисра сарайларының тұрған жері қатты шайқалып, сарайдың теңдессіз мықты деп мадақталатын он төрт бағанасы жермен-жексен болады. Бір түнде қасиетті деп танылған Сауа көлінің суы тартылып қалады. Сондай-ақ, парсы императоры сол түні түсінде араб жылқыларының семіз түйелерді соңына ертіп Дижладан өткенін, сол жерден елінің барлық аумағына тарағанын көреді.

Алла Тағала Құран кәрімнің Ахзаб сүресінің 37-ші аятында былай деді:

فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا

«Сонда одан Зәйіттің жұмысы біткен (ажыраған) кезде оны саған некелендірдік)».

Алла тағала иләһи сырларды игере алатындай хәлге келу үшін Пағамбарымызды (с.ғ.с.) көкірегін бірнеше рет ашып, ішін тазалап, рухани тыныштық, мейірімділік, жанашырлық, иман және хикмет секілді қасиеттермен толтырды. Бұл оқиғалардың алғашқысы Пайғамбарымыз сүт анасының қасында болған кезде іске асқан еді. Бұл оқиғаны әлемдердің Сұлтаны өз аузымен түсіндірген.

Хазірет Омар бір күні Жұма намазына бара жатып бір тамның қасынан өте бергенде там төбесінен үстіндегі киіміне қан тамып кеткен еді. Ол бірден қан тамшылап тұрған астауды тауып әлгі тамның үстінен алып тастады, сөйтті де үйіне кері қайтып, үстіндегі киімін ауыстырып қайта келді.

Бұл оқиға Ұхыд соғысында болған жағдай. Соғыс қызған шақта Алла Расулына жасалған шабуылдардың бірінде Сағд бин Аби Уаққастың мушрик інісі Ұтба ардақты Пайғамбарымызға (салләл-лаһу ғаләйһи уә сәлләм) қарай тас атты. Осы лақтырылған тас Пайғамбарымыздың (салләл-лаһу ғаләйһи уә сәлләм) дулығасына тиіп, екі қалқаншасы мүбәрак жүзіне кірді.