Бір күні адамдар көпті көрген көнекөз қариядан: «Ақсақал, шын махаббат қандай болады, оны тек ауызбен ғана айтатындар мен өмірге айналдырғандардың айырмашылығы қандай?» деп сұрапты.

Атақты сахабалардың бірі, Пайғамбар (с.а.у.) ілімін жалғастырушы Әбу Хурайра өзінің барлық өмірінде анасына үлкен инабаттылықпен, сүйіспеншілікпен қарайтын.

Омар ибн Әл Хаттаб (р.а.) әйелінің мисктерді (хош иісті әтір суын) өлшеп бергенін қаламайтын болған. Бірде Омарға (р.а.) Бахрейннен көп көлемде миск келеді. Сол уақытта мұсылмандардың әміршісі (р.а.):  «Біреулерің мына мискті өлшеп, теңдей етіп мұсылмандарға бөліп берсеңіздер» деп бұйырады.

Ибн Әл-Хасан Әл-Уаррақ Әбу Османнан сұхбаттасу әдебі жайында сұрағанда ол былай деп жауап береді:

Пайғамбар (с.ғ.с.) немерелері Хасан мен Хұсейін кішкене кездерінде ауырып қалды. Уайымдаған Әли мен Фатима (р.а.) балалары жазылғанда, шүкіршілік ретінде ораза ұстай бастайды.

Имам Ағзам қатысып жатқан бір жиналыста біреу: “Бір адам бар екен, жәннатты қаламайды, жәһәннамнан қорықпайды, өліктің етін жейді, рүкуғсіз, сәждесіз намаз қылады, көрмеген нәрсесіне куәлік етеді, фитнәні жақсы көреді, хақты қаламайды (тілемейді), бұл адам кәпір ма, әлде мүмин ба? ” деп сұрақ қойды.

Ардақты сахабамыз Муаз ибн Жәбал (р.а.) ұлына бірде былай деп өсиет айтыпты:

Әбу Әйюб әл-Ансари (р.а.) әңгімелеуде:

Имам Рабани көзге түрткісіз қараңғы түнде бір топ шәкірттерімен бірге таудың жолымен жоғары қарай көтеріліп келе жатады.

Пайғамбарымыз бір күні сахабаларына ораза ұстауды бұйырып, артынша былай деп қатаң ескерту жасады: