12
Жексенбі,
Мамыр

һижри

Бір жас жігіт Қағбада «Ей, дұрыстардың көмекшісі болған Аллаһым! Ей, харамдардан сақтанғандардың көмекшісі болған Аллаһым саған шүкір етемін!» деп қайталай береді. Біреу келіп «неге қайта қайта бір дұғаны қайталай бересің, одан басқа ешнәрсе білмеймісің?» деп сұрайды. Оған былай деп түсіндіреді:

- Тілдесуге небәрі 20 минут уақытыңыз бар.

- Рахмет. Конвой, сөзімнен сөкеттік көрмесеңіз,  бізді оңаша қалдыра тұрсаңыз екен,- деп кезекшінің жүзіне бақұл әрекетті күткендей телмірді. Түрме ішіндегі шендінің шығысымен бөлме іші аздап есеңгіреп қалғандай үнсіздікке көмілді.

- Хәлің қалай, досым?

- Аллаға шүкір, жақсымын.

Құраннан дәріс оқитын тәлімгер оқиғасынан

Жаныма келген жеткіншектің құран үйірмесіне талап білдіргелі келгенін көзінен аңғардым. Сөйттім де: «Сен Құраннан бір аят болса да жатқа білесің бе?» деп сұрадым. «Білемін» дегендей ишарат білдірді. «А’мма» сүресінің (30 параның соңы) бір бөлігін оқып беруін  өтінгенімде әп-сәтте оқып берді. Содан «Тәбәрак» сүресін (29 пара) сұрадым.

Он екі мүшеміз сау бола тұра біз көп жағдайда өзгелерге қол ұшын беруге, көмектесуге келгенде немқұрайлылық танытамыз. Ал егер басымыз ауырып, балтырымыз сыздаса, тіпті де өзімізді дәрменсіз есептеп, өзгелердің бізге көмек беруін міндет деп білеміз. Негізінде, бұл – рухани әлсіздіктің белгісі.

Мәдиналық мұсылмандардың ішінде Сағлаба атты сахабаның дүние-мүлікке, байлыққа деген құштарлығы ерекше болатын. Жатса да, тұрса да «бай болсам мына жетім-жесірлерге, мұқтаж болғандарға көмек берер едім» деп бар аңсарының соған ауғаны соншалық, ойлай-ойлай шақшадай басы шарадай болып, күндіз күлкіден, түнде ұйқыдан айрылды. Ақыр соңында шыдамаған ол сүйікті Пайғамбарымызға (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) келіп:

Бірде хазіреті Әлиге он шақты яһуди келіп бір сұрақ берейік, егер ол шын саңлақ болса, он түрлі жауап тауып сөйлер деп сынамақшы болады. Сонымен күндердің күнінде әлгі яһудилер хазіреті Әлиге:

Ертеде дана қариялардың бірі төрт баласына өмір сабағын үйретіп, асығыс шешім қабылдамауға тәрбиелемек болыпты. Осы мақсатта оларды елден жырақта орналасқан алып дарақты көріп қайтуға біртіндеп жіберген көрінеді. Төртеуі жылдың төрт мезгілінде барады.

Аббаси халифасы Мемун халқымен кездесу кезінде тәуір киінген бір Яхуди көпшілікпен араласып мәжіліске қатысады. Сөз алып сөйледі, сөзі түзу, құлаққа жағымды. Халық тараған соң, Мемун оны қайтадан алдына шақыртып: «Сен Яхудимісің?» – деп сұрады. Ол «Иә» деген соң, оған: «Егер мұсылман болсаң, саған көп жақсылық жасаймын» - деп сөз береді. Ол: «Аталарымның дінінен бас тарта алмаймын», - деді. 

Пайғамбарымыз (Алланың оған игілігі мен сәлемі болсын) Муаз бин Жәбәлға (р.а) былай деді: «Я, Муаз! Әлбетте, Алла Тағала жер мен көкті жаратпас бұрын жеті періште жаратты. Осы жеті періштенің әрбіреуін әрбір көк есігіне күзетке қояды. Бұл періштелер ішінде ғайбат, мақтану, тәкаппарлық, өзін-өзі, жақсы көру, қызғаныш, рия араласқан амалдың, мейрімсіздің амалын және ықылассыз, яғни Алла ризалығы үшін жасалмаған амалдардың Алла Тағаланың алдына шығуына рұқсат етпейді. Сосын бұлардың бірі де араласпаған бір амал әкелінеді. Алла Тағалаға ұсынылады, бірақ Алла Тағала:«Мен құлымды сендерден де артық білемін. Ол амалын мен үшін жасамады» - деп қабыл етпейді».

Дәуіт (ғ.с.) пайғамбардың өте беделді уәзірі болған көрінеді. Пайғамбар дүние салған соң, уәзір Дәуіттің ұлы Сүлеймен (ғ.с.) патшаның да жанында қызметте болыпты. Бір күні Сүлеймен (ғ.с.) сәске уақытында уәзірімен бірге отырады. Кенет бір кісі Пайғамбарға (ғ.с.) сәлем беріп құзырына кіреді.

Пайғамбарлар қиссасын естімеген және оқымаған адам аз шығар. Адамның табиғаты осындай, яғни адам тарихи оқиғаларды, қиссаларды жақсы көреді екен. Сол себепті Алла тағала Құранда көптеп қиссаларды берген. Адам оқысын, ойлансын, ғибрат алып, ой түйсін дегендей.