23
Сенбі,
Қараша

һижри

Адамдармен сөйлесу кезіндегі ахлақ қағидалары

Жеке басымыз алдындағы міндеттеріміздің бірі – тілімізді тәрбиелеу. Аузымыздан өтетін асқа абай болғанымыздай, аузымыздан шығатын сөздерге де абай болуымыз керек. Ислам діні бізге әңгімелесудің, сөз сөйлеудің әдебін үйретеді.

Біздің жасаған әр амалымыз иманның бір бөлігі ме?

Анығында, Әбу Ханифа амалды иманның талабы ретінде емес, оны иманнан бөлек қарастырғаны белгілі. Әбу Ханифа бойынша амал иманнан кейін келеді. Адам намаз оқып, ораза ұстағандығы үшін Аллаға және пайғамбарына иланбайды, қайта Аллаға және Пайғамбарына сенгендіктен құлшылық етеді.

Тәубенің қабыл болуының басты шарты

«Тәубе» сөзінің тілдік мағынасы «қайту, оралу» дегенді білдіреді. Ал діндегі мағынасы күнәға батып, тура жолдан таю арқылы Алладан алшақтап кеткеннен кейін, пенденің істеген күнәсі үшін өкініш білдіріп, Раббысына қайта оралуы, жүрегіне дақ түсіріп, жан-дүниесін шайқалтқан күнәсін жуып-шаюы дегенді білдіреді.

Алла Тағаланы еске алғандардың ең жақсысы

Ақыретте сыйлыққа (сауаптарға) және бақыттылыққа ие болудың жеңіл жолы бар. Өкінішке орай, көпшілік оны ұмытып қалған. Бұл – ғибадаттың ең жеңіл түрі. Ол үшін өте үлкен сыйлық беріледі, бірақ көпшілік оны қолданбайды.

Жүрегіңде Алланың рахымынан үміт бар ма?

Әнәс (р.а.) былай дейді: «Расулалла (с.а.с.) өмірден өтейін деп жатқан бір жас жігіттің жанына кірді. Одан: «Өзіңді қалай сезініп жатырсың?» – деп сұрады. Ол: «Уа, Расулалла, Алладан үмітім бар, бірақ күнәларымнан қорқып жатырмын», – деп жауап берді. Сонда Расулалла (с.а.с.): «Мұндай жағдайда құлдың жүрегінде (қорқыныш пен үміт) біріксе, Алла тағала еш күмәнсіз ол құлының үміт еткенін береді әрі қорыққан нәрсесінен құтқарады», – деп түсіндірді».