Хасан мен Хұсейін кішкене кездерінде ауырып қалды. Сәбилерінің науқасын уайымдаған Әли мен Фатима (р.а.) балалары жазылғанда, шүкіршілік ретінде ораза ұстай бастады.

Араб елдерінің біріндегі мешіт қызметкері айтып берген әңгіме:

«Әрдайым намаздан кейін мешіт алдында тұрып жұртшылықты мешітке Құран үйренуге, тыңдауға шақыратынмын. Бірде жүрісі тәлтіректеген адам мешіт алдынан өтіп бара жатты, әлгі адамды мешітке шақырып едім, артымнан ере бастады. Мен болсам қуанып, бір адам болса да ілескеніне риза болдым.

Әбу Хұрайра (р.а.) әңгімелеуде:

Хазірет Әнәс (р.а.) әңгімелеуде:

Тарық ибн Шиһаб (р.а.) әңгімелеуде:

Тақуа ғұмыр кешкен кісілердің бірі былай деп өсиет еткен екен:

Ислам мемлекетінің қуатты кезі. Елдің қарны тоқ, көйлегі көк, бұл бір қой үстіне бозторғай жұмыртқалаған заман еді. Бірақ байлығы мол, салтанаты шексіз елді, кең аумақты басқарғанмен хазірет Омар (р.а.) баяғы қарапайым қалпынан өзгермеді.

Бірде аулада ойнап жүрген балалар Имам Ағзамды көргенде, бір-біріне: «Мына кісі таңға дейін ұйықтамай құлшылық жасайды екен», – дейді.

Хазірет Айша (р.а.) өте тақуа еді. Бірде жалғыз өзі оңашада жылап намаз оқып жатқанда, пайғамбарымыз (с.а.с.) келіп не үшін жылағанын сұрады.

Хасан Басриге (Алланың рахымы болсын) бір кісі келіп: