Әбу Әйюб әл-Ансари (р.а.) әңгімелеуде:

Имам Рабани көзге түрткісіз қараңғы түнде бір топ шәкірттерімен бірге таудың жолымен жоғары қарай көтеріліп келе жатады.

Пайғамбарымыз бір күні сахабаларына ораза ұстауды бұйырып, артынша былай деп қатаң ескерту жасады:

Бір күні Иса пайғамбар (а.с.) жолға шықпақ болып жиналады. Кенет оған бір адам келіп өзін де ала кетуін өтінеді. Пайғамбар келіседі. Екеуі жолдас боп, бірге сапар шегеді.

1994 жылдар Африка құрлығын мекен еткен талай халық үшін ауыр, аштықты азапты кезең еді. Осы жылдары американдық фотограф Кевин Картер аймақтағы ахуалды суретке түсіруге Африкаға аяқ басады. Кевин бір ауылға келіп жеткенде, ол аймақтың тұрғындары Біріккен ұлттар ұйымы таратып жатқан азық-түлікке кеткен болатын. Фотограф тыныштықты пайдаланып, ауыл көрінісінен еркін фотосессия жасауға кіріседі.

Төмендегі жайт Келлог Бизнес Скулдың (Норзвестерн университеті) жұмыс басқару магистранттары мен «Уақытты бағындыру» сабағының профессоры арасында болған.

Ертеде бір қарапайым тігінші өмір кешіпті. Қасынан екі елі қалмайтын немересін де ізгілікке тәрбиелеуді ұмытпапты. Бір күні өте қымбат тұратын өткір қайшысымен асыл матаны ұсақтап кесе бастайды. Болған соң қайшыны аяғының астына лақтыра салады да, инесімен кескіленген маталарды бір-біріне қосып тіге бастайды. Іс біткен соң инені бас киіміне әдемілеп қыстырып қояды.

Абдуллаһ ибни Масғұттың әңгімелеуі бойынша:

Пайғамбарымыз бірде жалаң шиден жасалған төсенішке жатып көз ілді. Тұрған кезде мүбәрак тәніне түскен шидің іздері байқалды. Оны көріп, жаны ашығандар:

Сахабалардан Бәшир ибн Саадтың қызы мен Нұғман ибн Бәширдің қарындасы әңгімелесуде:

Дәрігердің пышағына түскен науқас  үлкен аурухананың бас дәрігері еді. Сырқаты бір қарағанда ауыр көрінбегенімен, науқастың алыс сапарға төзе алмайтындығын сезген жақын достары, кеудеде маздаған үміт отын өшірмей, отаны өздері жасауға бел буады.  Алайда, асқынған аурудың алдын алу үшін бұл әрекеттерінің қаншалықты қуандырып, қаншалықты өкіндірерін ойлаған олар нақты іске келгенде жүректері дауаламайды.