Бірінші бөгет – тәкәппарлық, менмендік сезімі. Алла бойымызға дарытқан рухани қасиеттерді, қабілеттерді өзімнен деп білу. Яғни шайтан секілді Перғауынға ұқсап, Қарун сияқты «Мен, мен» - деп айту.
Қажы Байрам Уәлидің сөзімен айтқанда, бұл тәкаппарлық белге байланған тас сияқты. Онымен ұша да алмайсың, жүзе де алмайсың.
Екінші бөгет – сараңдық пен жалқаулық. Уақыт бөлуге келгенде, күш жұмсауға келгенде және қызмет жасау, жәрдем етуге келгенде сараңдық таныту, жалқаулану. Біле білсеңіз: «Жәннат – жомарттардың, ал жәһаннам болса сараңдардың баратын орны» (Хазірет Әли).
Үшінші бөгет – ақымақтық. Адамның ақыретті тастап, дүниені таңдау ғапылдығына түсуі, яғни, мәңгілікті беріп, уақытша жалған дүниені сатып алуы – барып тұрған ақымақтық.
Тақуалықтың тоқырауына байланысты Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) айтқан мына хадис өте мағыналы:
«Сондай бір күндер туады, мына үш нәрседен бағалы нәрсе болмай қалады: адал табыс, шын көңілді бауыр, амал етерлік сүннет амалдар» (Хәйсәми, 1, 172).
материал «Ықылас пен тақуалық» кітабынан алынды,
ummet.kz
