Табииіндік парасатты ғалым, хадисші Абдуллаһ ибн Мүбәрак қажылығын тәмамдап, Қағбаның түбінде отырғанда көзі ілініп кетіпті. Сол сол-ақ екен Алла Әулие-абыздар тағаланың әмірімен көктен екі періште түсіпті.
«Адамдардың зиянынан қалай аман қаламын?»
«Ал керісінше, көпшілікке қарсы мағынадағы сөздерге келетін болсақ, Алла Тағала былай дейді: «Құлдарымның арасында лайықты түрде шүкіршілік ететіндер неткен аз еді»» ("Сәбә", 13).
Надандықтың бірден-бір емі – сұрап білу
Жабир сахаба (р.а.) әңгімелеуде:
«Абдулланың бір аяғы қияметте «Ухуд» тауынан да ауыр тартады»
«Аллаға қарай қашыңдар (пана іздеп ұмтылыңдар)!» ("Зарият", 50).
«Өлім болмаса, өмір қандай жақсы болар еді»
«Ендеше дүние тіршілігі сендерді әсте алдамасын» ("Фатыр", 5).
«Фиқһ бойынша қай деңгейдесіз, Шәфиғи?»
«Адамдарға көркем сөз сөйлеңдер!» ("Бақара", 83).
Сараңдықтан да жаман нәрсе бар ма?
«Менің сый-сияпатымды Алланың өзі береді» ("Юнус", 72).
Күн сайын қанша күнә істеп жатқанымызды кім білсін?!
Бір кісі өз-өзін есепке тартыпты.
Қарғыстың ең жаманы – «Өзің білме, білгеннің тілін алма»
Бір күні түнде ел басқаратын халифа Омар (р.а.) мен Абдуррахман ибн Ауф Мәдина қаласының көшелерімен келе жатып бір үйден дабырлаған дауыстар естіді.
Шикі сарымсақ, жабайы пияз жеп намаз оқуға бола ма?
Ибн Омар (р.а.) риуаят етті: «Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) Хайбар соғысы болып жатқан күндердің бірінде: «Кімде-кім мына сарымсақтан жеген болса, біздің мешітімізге жақындамасын!»,- деп айтқан»,- деді.
Халифа бола тұрса да, оның жалғыз жейдесі бар еді
Омар ибн Абдулазиз ел басқарған халифалығы тұсында бір күні мінбеге шығып халыққа арнап сөз сөйледі.